Nahiv

Bir nahiv (dilbilgisi, gramer) âlimi gemiye binmişti. O kendini beğenmiş âlim, yüzünü gemiciye dönüp, “Sen hiç nahiv okudun mu?“ demişti. Gemici “Hayır” deyince, Âlim demişti ki “Gitti ömrünün yarısı”

Gemici bu söze kızdı, gönlü kırıldı. Fakat sustu. Hemen cevap vermedi.

Derken rüzgâr gemiyi bir girdâba (fırtına, denizin coşması) düşürdü. Gemici o nahiv âlimine bağırdı.

“Yüzmeyi bilir misin, söyle?” Nahivci “Bilmem. Bende yüzgeçlik arama” deyince, gemici “Nahiv âlimi, gitti ömrünün hepisi (hepsi). Çünkü gemi, bu girdapta batacak. Burada yüzme lazım, nahiv bilgisi değil. Eğer yüzme biliyorsan, tehlikesizce denize atla”

Deniz suyu, ölüyü başında taşır. Fakat denize düşen adam diri olursa nerede kurtulacak?

Burada Mevlana bizlere gelişimin gerekli olduğunu, kendi alanımızda uzman olmamız ile bunu bilmeyene büyüklük tasladığımız zaman, gün gelir başkalarının ilmi karşısında da bizler çaresiz kalabilir, hatta bunu hayatımızla ödeyebiliriz mesajını vermekte. Yani gelişmemiz başkalarını küçümseme değil, önce kendimize sonra da başkalarına faydalı olmak yönünde olmalıdır. O zaman gelişimin faydasını görürüz.